Ζώντας στα σπλάχνα ενός αχόρταγου κόσμου, άπληστου για υλικά αγαθά, ο Πόε ρίχτηκε μέσα στα όνειρα. Καταπνιγμένος όπως ήταν από την αμερικανική ατμόσφαιρα, έγραψε στην επικεφαλίδα του Εύρηκα: Αφιερώνω αυτό το βιβλίο σ\' όλους εκείνους που τοποθέτησαν την πίστη τους μέσα στα όνειρα, σαν να ήταν οι μόνες αληθινές πραγματικότητες. Να, λοιπόν, μια αξιοθαύμαστη διακήρυξη. Εκεί μέσα ξεδιάκρινε την ύπαρξή του κι εκεί τώρα σταθεροποιεί τα εκφραστικά του μέσα, in his own way. Ο συγγραφέας που μέσα στη Συνομιλία ανάμεσα στον Μόνο και στην Ούνα ελευθερώνει σαν χείμαρρο την περιφρόνηση και τη βδελυγμία του για τη δημοκρατία, είναι ο ίδιος που για να ανυψώσει την ευπιστία και να εξαλείψει την αδράνεια των αισθήσεων, έβαλε σε περίοπτη θέση στο έργο του την ανθρώπινη εξουσία και κατασκεύασε με πολύ έξυπνο τρόπο μυθιστορίες από τις πιο κολακευτικές για τη ματαιοδοξία του συγχρόνου ανθρώπου. Τοποθετημένος κάτω απ\' το φως της μέρας, ο Πόε μου φαίνεται σαν ένας είλωτας που θέλει να κάνει τ\' αφεντικό του να ντραπεί. Τελικά, για να συνοψίσω τη σκέψη μου σ\' ένα πιο καθαρό σχήμα, ο Πόε υπήρξε πάντα μεγάλος, όχι μόνο στις ευγενικές του συλλήψεις, αλλά ακόμα και σαν φαρσέρ.